E ti tamen...

Xa tocaba falar de min.

Hoxe volvin prender a aspiradora. No baño.Mala cousa.

E xa postos a sumirse na soidade tumbeime na bañeira, vestido. Por un momento ata sentin que a miña miseria era importante.

“Cando comeza a accion?” gritaba.

Ria por momentos. Cantos minutos tes que ter a mirada fixa nun punto para comezar a chorar? Non os contei pero foron uns cantos e saiu unha merda de bágoa.

“Cando carallo comeza a acción? Levo unha hora esperando e estoume cabreando”.

Sempre che fun de preocuparme en solitario, de sufrir só. É curioso gústame sufrir sin compañía e disfruto gozando con ela. É curioso?. A quen llo pregunto?
Gustariame crer en deus para falar con el nestes casos. Que estupidez!

A miña voz sona moito máis grave co son da aspiradora de fondo.

ACCIÓN

-Bos días
-Bueno días cielo
-Que tal dumirches?
-Pues muy bien, a tu lado siempre se duerme bien. Tu?
-Bueno, non foi a miña mellor noite a verdade.
-Y eso?
-Despertaba aos poucos, apenas durmín.
-Tenías frio?
-Falabas en soños
-Como?
-Pois iso, que non paraches de falar en toda a noite
-Ja, no jodas? Y qué decía?
-A maioría das veces non se che entendia o que pronunciabas.
-Ahm..... Y cuando entendias, que decía?
-Bueno, nada importante creo, non me lembro ben.
-Venga, haz memoria que ahora tengo curiosidad.
-Dicias que só me querias para follar, que non había de que preocuparse.
-Que?
-Era o que dicías.
-Vaya, menos mal que no era nada importante!
-Non é verdade non?
-Como?
-Que só me queres para follar, non é verdade.
-Bromeas?
-Pois non, ademáis sonabas moi convincente.
-Me parece preocupante que llegues a cuestionarte eso.
-A min tamén.
-Además nosotros no follamos, hacemos el amor.